Een groep onderzoekers heeft een ontdekking gepresenteerd die ons begrip van massa-extincties op de proef stelt, hoewel niet iedereen in de wetenschappelijke gemeenschap het eens is met de resultaten van het onderzoek. Zijn massa-extincties echt goed voor het leven?
Het onderzoek, gepubliceerd in Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, kan de manier veranderen waarop we de evolutie van het leven op aarde begrijpen.
De transformerende kracht van catastrofes
De wetenschappers gebruikten computermodellen genaamd het Tangled Nature Model om te bestuderen hoe verschillende soorten evolueren.
Het team voerde duizenden simulaties uit met verschillende variabelen om de impact van verstoringen op ecosystemen te begrijpen.
De resultaten lieten zien dat systemen die de catastrofes overleefden een grotere diversiteit en overvloed ontwikkelden.
Arwen Nicholson, co-auteur van het onderzoek, legde uit dat deze ineenstortingen kansen creëren voor nieuwe levensvormen om te ontstaan.
De gegevens toonden aan dat verstoringen diepgaande veranderingen in ecosystemen veroorzaken.
Nathan Mayne, een andere onderzoeker, merkte op dat de overlevende systemen “er sterker uit tevoorschijn kwamen”.
De controverse achter de ontdekking
Peter Ward, paleontoloog aan de Universiteit van Washington, trok de conclusies van het onderzoek in twijfel.
Hij stelde dat het leven zelf catastrofale gebeurtenissen kan veroorzaken.
Ward noemde het Grote Oxidatie Gebeuren, dat 2,5 miljard jaar geleden plaatsvond, als voorbeeld.
Massa-extincties zouden juist goed kunnen zijn voor ecosystemen, ontdekte een onderzoek.
De opkomst van fotosynthetische organismen veranderde de samenstelling van de atmosfeer drastisch.
Deze verandering leidde tot een massa-extinctie van anaerobe levensvormen.
De auteurs van de ontdekking pleitten voor een andere interpretatie van deze historische gebeurtenissen.
“Zuurstof stelde het leven in staat om complexer te worden,” stelde Nicholson in reactie op critici.
De ontdekking kan gevolgen hebben voor de zoektocht naar buitenaards leven.
Planeten aan de rand van de bewoonbare zone zouden veelbelovende kandidaten kunnen zijn om complex leven te herbergen.
Charles Lineweaver, een astrobioloog aan de Australian National University, uitte zijn twijfels over deze laatste conclusie.
De wetenschapper was van mening dat extrapolatie van de resultaten naar de zoektocht naar leven op andere planeten voorbarig is.
De parameters die in het onderzoek zijn gebruikt, zijn niet waarneembaar op exoplaneten.
De auteurs erkenden zelf de noodzaak van verder onderzoek om planeten te identificeren waar deze mechanismen zich zouden kunnen ontwikkelen.
De ontdekking opent nieuwe lijnen voor onderzoek naar de evolutie van ecosystemen.
De wetenschappelijke gemeenschap debatteert nog steeds over de implicaties van deze ontdekking voor ons begrip van het leven op aarde.
