Er zijn mensen die een sterk gevoel van onafhankelijkheid, autonomie en zelfcontrole hebben. Wat zegt de psychologie over de meest extreme gevallen?
Gedurende het hele leven kan iemand het verlangen ervaren om een echte liefdesrelatie te zoeken en te vinden. Of gewoon sterke vriendschapsbanden met anderen te vormen. In die zin lijkt eenzaamheid een toestand te zijn die vermeden moet worden.
Andere mensen zijn echter liever alleen en vermijden tijd met anderen door te brengen. Ze willen zelfs geen hechte band opbouwen. Daarnaast weigeren ze romantische relaties aan te gaan en geven ze er de voorkeur aan om hun hele leven lang volledig onafhankelijk te blijven.
Dit persoonlijkheidstype kan worden verklaard door de psychologie, vooral in de kindertijd. Het kan gebeuren dat een individu als kind naar de liefde van zijn of haar ouders heeft verlangd, maar dat de ouders dit hebben afgewezen of hun emoties en affectieve behoeften hebben gebagatelliseerd.
Op deze manier kan het verstrijken van de tijd ertoe leiden dat een individu het gewicht van zijn of haar eigen angsten vasthoudt en zich troost in afzondering, autonomie en hyperonafhankelijkheid. Het is dit laatste dat hun overlevingsmethode wordt, niet hun keuze.
Psychologie: Waarom vindt iemand het moeilijk om hulp te vragen?
Volgens de psychologie kan iemand het moeilijk vinden om hulp te vragen omdat hij hyperonafhankelijk is. Zulke personen vinden het moeilijk om steun of hulp te vragen omdat ze bang zijn om zich kwetsbaar op te stellen. Dit komt ook omdat ze zelfredzaamheid verafgoden als een kracht en het vragen om hulp zien als een zwakte of afhankelijkheid.
In die zin kunnen dergelijke emoties ongemak of angst veroorzaken. Volgens een studie gepubliceerd in Current Directions in Psychological Science hebben de veilige of onveilige gehechtheid van vaders, moeders, voogden of verzorgers in de kindertijd gevolgen voor de volgende aspecten van een volwassen persoon:
- Emotionele regulatie
- Conflictoplossing
- Openheid in romantische relaties
- Zelfredzaamheid als beschermingsmechanisme
Hoe gedraagt een hyperonafhankelijke persoon zich?
Volwassenen met hyperzelfstandigheid kunnen het moeilijk vinden om echte relaties aan te gaan. Hoewel zelfredzaamheid een positief aspect is, kan het omslaan in isolatie. Volgens de psychologie zijn dit enkele tekenen van hyperonafhankelijke personen:
- Emotionele afstand is een vorm van bescherming
- Men denkt dat liefde tot teleurstelling leidt.
- Hechtingen leiden tot verlies en liefdesverdriet.
- Emoties worden onderdrukt en er wordt afstand genomen van de partner in stressvolle situaties.
- Eenzaamheid is een keuze die verkozen wordt boven gedeelde ervaringen.
- Er worden starre grenzen gehandhaafd die de zelfredzaamheid versterken.
- Niet vragen om hulp, steun, advies of aanwezigheid van partner of geliefde
- Prioriteit geven aan eenzame activiteiten boven groepsactiviteiten
- Het idee om offers te brengen of compromissen te sluiten is ongemakkelijk, opdringerig en in tegenspraak met autonomie en controle.
- Compromissen sluiten kan een bedreiging voor onafhankelijkheid lijken. Wordt niet gezien als een natuurlijke fase van de relatie.
