Onderzoekers hebben vandaag bevestigd dat het smelten van Groenland steeds sneller gaat. Tegen het einde van deze eeuw kan het zeeniveau wel een meter gestegen zijn!
De aarde warmt op. En Groenland smelt. En dat gebeurt met een snelheid die soms zelfs wetenschappers verbaast. Om dit beter te begrijpen, hebben teams regionale klimaatmodellen onder de loep genomen. Hun voorspellingen lopen uiteen, maar over één punt zijn ze het eens: tussen nu en het einde van de eeuw zal Groenland een kolossale hoeveelheid ijs verliezen. Tussen 964 en 1.753 gigaton.
Cijfers die niet veel goeds voorspellen
Het bereik is groot. Maar dat mag de essentie niet verdoezelen. Het smelten van het ijs is een onomkeerbaar proces als de uitstootvan broeikasgassen niet drastisch wordt verminderd”, benadrukken onderzoekers van de Universiteit van Luik (België). In Geophysical Research Letters leggen ze uit dat de verschillen in schattingen te wijten zijn aan de manier waarop elk model de smeltwaterstroom behandelt. Als sneeuw bijvoorbeeld smelt, infiltreert een deel van het water en bevriest het opnieuw, terwijl de rest rechtstreeks in de oceaan stroomt. Dit proces is complex en kan leiden tot verschillen tussen modellen.
Groenland draagt momenteel 25% bij aan destijging van de zeespiegel, oftewel 0,6 mm per jaar. Als het huidige smelten doorgaat, kan deze bijdrage oplopen tot één meter in 2100″, legt Xavier Fettweis, hoofd van het Klimatologisch Laboratorium aan de Universiteit van Luik, uit in een persbericht. Dit zou miljoenen levens in gevaar kunnen brengen in kustgebieden over de hele wereld.
De kaarten links tonen de jaarlijkse toename/afname van ijsmassa in Groenland per model aan het einde van de eeuw, vergeleken met het einde van de vorige eeuw. De waarden worden uitgedrukt in ‘millimeter waterequivalent’. Rechts een tijdreeks met de jaarlijkse massabalans over de hele ijskap.
Klimaatmodellen voor verbetering vatbaar
Vandaag de dag maken de modellen en supercomputers waarover klimatologen beschikken het mogelijk om complexe scenario’s te onderzoeken door de interacties tussen ijs, de atmosfeer en de oceanen te simuleren. Maar onderzoekers benadrukken dat we verder moeten gaan. Ten eerste in de samenwerking tussen laboratoria. Vervolgens in het verbeteren van klimaatmodellen door het integreren van de processen die betrokken zijn bij het vasthouden van water in sneeuw en het opnemen van dynamische parameters, zoals veranderingen in de hoogte van de ijskap. Dit is essentieel als we de onzekerheden willen verminderen.
